Arneis; van lastpak tot kleine koning

De naam Arneis betekent “kleine boef, kleine moeilijke”…. Het Italiaanse dialect heeft ervoor gezorgd dat deze benaming is omgevormd tot lastpak. Simpelweg omdat hij vroeger moeilijk te verbouwen en te vinificeren was. Ook is deze druivensoort vatbaar voor meeldauw en kent het de uitdaging om de zuurgraad op peil te houden. Dit zorgde er zelfs voor dat in de jaren 70 de Arneis bijna uitstierf. Gelukkig kwam er in de jaren 80 een opleving (met dank aan enkele gerenommeerde Barolo-producenten) en hebben we in de laatste decennia de kwaliteit in sprongen vooruit zien gaan. Hierdoor is de Arneis in aanzien gestegen. In plaats van lastpak heeft deze witte druivensoort tegenwoordig zelfs bijnamen zoals de ‘Witte Nebbiolo’ en de ’Kleine koning’. Zowel het belang als het nobele karakter van deze witte druif uit Piemonte wordt hiermee duidelijk aangegeven. Deze benaming is liefkozend bedoeld want er is geen verband met de rode Nebbiolo. Wel is bekend dat de Arneis vroeger tussen de Nebbiolodruiven werd aangeplant om vogels te verleiden. De Arneis was namelijk geurig(er) en beschermde daardoor de Nebbiolo, die een hogere marktwaarde heeft. Wat trouwens nog steeds het geval is.

Kleinschalige verwerking

Alex SR heeft enkele decennia geleden het wijnhuis Bosio geïntroduceerd. Zoon Luca Bosio is er tegenwoordig de vermaarde oenoloog die de scepter zwaait over de wijngaarden en  de wijnkelder. Hij nam deze over van vader Egidio en moeder Angela. Waar de rode wijnen (zie https://storms.nl/wijnhuis/bosio-vini-s-stefano-belbo) een ouderwetse en klassieke basis hebben met veelal een opvoeding op eiken vaten, is het bij de witte wijnen anders. Hier is het blinkende RVS van de temperatuur gestuurde tanks die de klok slaan. Met militaire precisie wordt het vinificatieproces gevolgd en gecontroleerd.

De kleinschalige verwerking van de oogst uit 60 verschillende wijngaarden springt ook in het oog. Bovendien is het scheiden van de gezondste druiven uit de oogst een must. Elke grondsoort heeft namelijk zijn eigen karakter. Deze wijngaarden, verdeeld over het heuvellandschap ‘LANGHE’, zorgen voor de juiste smaakvariatie bij het creëren van dit traditionele raspaardje. Het wonderschone van de omgeving gaat ook op voor deze beeldschone Arneis van Luca Bosio. Na het ontkurken is het eenvoudig om het landschap, dat wordt gedomineerd door de vele wijnvelden en de schilderachtige dorpjes met kastelen en abdijen, voor de geest te halen. Een introductie speciaal voor de thuisblijvers.

Andere Italiaanse raspaardjes

En we hebben nog meer zomerse verrassingen. Bijvoorbeeld uit de VALLE DELL’ESINO. Dit is waarschijnlijk de meest onbekende Italiaanse wijnvallei. In dit dwergdistrict in de machtige Marche ligt in de binnenlanden ’MATELICA’. Hier creëren ze opmerkelijke, droge witte wijnen. Dat doen ze zelfs zó goed dat ze hier sinds 2009 de hoogste Italiaanse wijnonderscheiding, de DOCG, mogen gebruiken. De eisen zijn echter nogal conservatief, er gingen zelfs stemmen op om de wettelijk voorgeschreven opvoeding op eiken te schrappen. En met succes! Sinds enige tijd geldt namelijk dat naast de op hout gelagerde wijnen, lagering op roestvrijstalen tanks is toegestaan. Maar nu komt het: de DOCG vereist een minimale rijping van 18 maanden vanaf 1 december van het oogstjaar. Deze voorwaarde is omstreden en behoudend. Lamelia Vini geeft de voorkeur aan een kortere lagering, ter bescherming van de verkwikkende frisheid in smaak en karakter. Het is een zaak van smaak én kiezen. Dus met onberispelijke bewaking van kwaliteit creëert Lamelia Vini een DOC op DOCG -niveau. Zo kunnen wijnliefhebbers voor een eerlijke prijs genieten van wijnen met een ragfijne smaak, impressies van noten, rijpe vruchten en de typische ‘amandeltouch’.