Wanneer je, zoals ik, op reis bent, zie je wijnbouw op de meest onverwachte plekken. Wijnliefhebbers weten misschien wel waar Moldavië ligt, maar weten veelal niet dat het een belangrijke wijnproducent is. Het land was in het recente verleden afhankelijk van de export naar de voormalige Sovjet-buren, maar dat is veranderd. De voorkeur gaat nu uit naar de Europese markt. Wijnstokken van rassen die je nauwelijks nog tegenkomt en die unieke eigenschappen hebben, worden hier gekoesterd. Al lang geloofde een kleine groep wijndeskundigen wereldwijd in het natuurlijke potentieel van dit kleine onbekende wijnland. Zij hebben nu al gelijk gekregen.
Moldavië is een klein land, ingeklemd tussen Roemenië en Oekraïne. Altijd een speelbal en onderhandelingsobject tussen grotere naties. In 1812 werd het Russisch; na de revolutie kreeg het land de status van Sovjetrepubliek. Pas in 1991, na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie werd Moldavië zelfstandig, uiteraard wel met de giftige erfenis van een halve eeuw bureaucratie, collectivisatie en corruptie. Maar er kwam ook ruimte voor durf, privé-initiatieven en ondernemerszin. Wijndeskundigen wereldwijd zagen het natuurlijke potentieel van het land. Toonaangevende journalisten zoals de Engelse wijnschrijvers Tom Stevenson en Anthony Rose – Decanter Wine Magazine – en de Fransman Michèle Piot werden uitgenodigd samen met Nederlandse, Belgische en Deense 
vakbroeders. Zij waren verrast over wat ze te proeven kregen. Er werd een partnerschap gesmeed, en de meest getalenteerde Moldavische wijnmakers werden reeds in 1992 uitgenodigd om gebruik te maken van Franse studiebeurzen. Dat die studie-expedities veel hebben opgeleverd blijkt na dertig jaar noeste arbeid onder andere uit de onberispelijke kwaliteitswijnen van het familiebedrijf van Vladimir Davidescu. Zelfs viel hem bekroning met een prestigieuze Italiaanse wijnprijs ten deel. Geen wonder dat deze opkomende wijn-ster pur sang kan rekenen op toenemende internationale belangstelling >>>>>>
