Historie
De geschiedenis van de wijn heeft het meeste te danken aan de ontwikkeling van de Italiaanse beschaving ten tijden van de Romaanse overheersing. Infrastructuur, watervoorziening, de kunst van enten en de uitbreiding van wijn als volksdrank hebben toen allen een flinke impuls gegeven. De Grieken zagen echter al veel eerder het nut van wijn in en begonnen in de 6e eeuw voor Christus al met het maken van wijn. “Entoria” noemde de kolonisten het nieuwe gebeid in het zuiden van Italië. Dit betekent niets anders als “Wijnland”. Dit is vervolgens in de loop van tijd voor heel Italië gaan gelden.
Italiaanse wijnstreken
Op basis van het klimaat en de ligging van zeeën en bergen kun je Italië in vijf zones indelen. Tot de noordelijke zone behoren de Valle d’Aosta, Piemonte, Lombardia, Trentino-Alto Adige, Friuli-Venezia en Veneto. Deze gebieden zijn als het ware de motor van de nationale economie. De wijngebieden zijn omsloten door de Dolomieten en de Alpen, die de koude noordenwind tegenhouden. De Apennijnen vormen de zuidelijke grens. Warme lucht komt ongehinderd vanuit de Atlantische zee binnenstromen. Hierdoor profiteert de wijnbouw van zachte winters en soms subtropische warmte. Neerslag is op de juiste momenten voldoende aanwezig. Van April tot Oktober kan het ook vaak mistig zijn. Vandaar dat hét rode druivenras van de streek Nebbiolo heet, letterlijk vertaald de “nevelige”.
