Aan de Dordogne ligt een klein district genaamd Saint Emilion. Sinds de Romeinse tijd wonen hier mensen en vanaf de 3e eeuw wordt hier wijnbouw bedreven. Verrassend is het daarom niet dat er al veel eerder wijnbouw plaatsvond dan in de Médoc. Grote verschillen zijn er waar te nemen tussen de 2 gebieden.
Allereerst heeft het te maken met de verbouwde druivensoorten. In Saint-Emlion wordt vooral merlot aangepland met op de 2e plaats de cabernet franc. Cabernet sauvignon is hier ook terug te vinden, maar in veel kleinere maten. Dit komt omdat de koude(re) bodems niet zo geschikt zijn voor de laat rijpende druif. De bodem in de Saint-Emilion is onder te verdelen in de “côtes” en de “graves.” De côtes zijn vooral de hellingen rond het stadje en zijn vrij stijl. Ze bestaan uit leem of zand en kalk. De graves bestaat uit een kiezelhoudende grindlaag met leem en klak, maar het grootste verschil is in de onderlaag te vinden. De ondergrond bestaat hier uit ijzerhoudende kalk, wat ervoor zorgt dat de wijnen wat harder en minder verfijnd zijn Daarnaast is er ook een groot verschil in regelgeving/classificaties.
De wijnen van Saint-Emilion worden onderverdeeld in AOC Saint-Emilion en AOC Saint Emilion Grand Cru. Net als in de Medoc bestaat er in Saint-Emilion, naast de AOC, een classificatie voor uitsluitend rode wijnen. Vreemd genoeg is deze pas ruim een eeuw later ontstaan dan de beroemde classificatie van Médoc in 1855, terwijl de langdurige reputatie en kwaliteiten van Saint-Emilion tot de beste van Médoc kunnen gerekend worden. Enkele wijnen uit de Libournais (onder andere de districten Saint-Emilion, Pomerol, Fronsac) zijn zelfs duurder dan de 1er Grand Cru’s Classé uit de Médoc. Maar dit terzijde. Hoe zit de classificatie in de Saint-Emilion in elkaar en wat kan ik er als consument mee?
Onder de AOC Saint-Emilion Grand Cru bestaat een onderverdeling die van laag naar hoog als volgt is: Saint-Emilion Grand Cru (± 200 châteaus) , Saint-Emilion Grand Cru classé (±68 chateaus), Saint-Emilion Grand Cru classé B (11 châteaus) en Saint Emilion Grand Cru classé A (2 châteaus). Het voordeel van de deze classificatie ten op zichten van de classificatie van de Médoc is dat eens per 10 jaar de classificatie opnieuw wordt vastgesteld. In feite een goede zaak, omdat de château-eigenaren hun best moeten blijven doen om hun positie te behouden. Sinds 1986 is dit ook daadwerkelijk elke 10 jaar herzien waardoor 2006 tot de meest recente herziening behoort. Aan de andere kant is de classificatie , afgezien van de 2 hoogste categorieën niet z’n exclusieve zaak: er zijn namelijk bijna 300 châteaus die tot de grand cru of grand cru classé behoren…
Niet alleen voor de wijnliefhebber is de Saint-Emilion het bezoeken waard, ook voor de toerist is het een aantrekkelijke streek. Sinds 1999 staat Saint-Emilion en de nabije omgeving met wijngaarden en châteaux op de lijst van het werelderfgoed. Kalksteenblokken zijn gebruikt voor de bouw van het stadje. Daardoor is er een groot labyrint ontstaan van maar liefst 200 km gangen op 3 niveaus. Ook het unieke kerkje wat geheel uitgehouwen is uit de zachte kalksteen is uniek in Europa!
In de wijngaard van slechts 4 hectare, geheel ommuurd, heerst een buitengewoon gunstig microklimaat. De ondergrond dooradert met kalk is bedekt met een laagje leemzand. Het opkweken,op eiken, afgewisseld met nieuw en oud eiken, is naar voorbeeld van de succes formule van Oenoloog Jean-Philippe Fort. Diep rood. De neus charmant met pure aroma's vol fruit. Dominant fruitige vlezigheid, fris en energie rijk. Top..
