Wijn van een Italiaanse maker met woest artiestenhaar

Tintilia del Molise komt uit een halfvergeten regio en is sappig en ongecompliceerd.

Gekmakend veel druivenrassen kent Italië, vele honderden, ver over de duizend wellicht, waarvan een groot deel nog niet eens geboekstaafd is. In Molise, een halfvergeten regio in het Zuiden, heeft de tintilia recent erkenning gekregen. Om hem niet te verwarren met naamgenoten van Sardinië en Campanië heet hij voluit tintilia del Molise. Het jonge wijnbedrijf Tenimenti Grieco maakt er wijn van wijngaarden die volgens eigen opgave op 300 meter hoogte liggen, reden om hem 200 Metri te noemen. Logisch. Eigenaar Antonio Grieco heeft woest artiestenhaar, dan krijg je dat. Hoe dan ook, de druif en de wijn verdienen aandacht. Intens geurend naar rood fruit, noteerde ik, met dat rijpe van zoete pruimen en kersen, dat in Italië ‘note balsamiche’ wordt genoemd, ofwel balsemtonen, verwijzend naar aceto balsamico. Er is zelfs een hint van vanille, die nu eens niet van rijping in eiken vaten komt. De smaak is lekker Italiaans, altijd wat frisser dan Franse wijn, sappig en ongecompliceerd. Perfecte wijn voor al die liefhebbers van primitivo die door mij zo zelden bediend worden, en een welkome aanvulling op het assortiment. Nu nog even de resterende 621 druivenrassen uitwerken.