Onder aanvoering van grote namen, zoals Miguel Torres, heeft Spanje in de laatste 20 jaar een revolutie beleefd op het gebied van wijn en natuur. Het is verbluffend om alle veranderingen te zien die zich in het natuurlijk bewerken van de wijngaarden en in de Bodega’s hebben voltrokken. Gelukkig is Spanje niet in de val gelopen van het op grote schaal vervangen van autochtone en originele druivenvariëteiten door de populaire. De door mij geïmporteerde wijnen zijn hier een schoon voorbeeld van. Het zijn de vlaggendragers van mijn Spaans selectie, autochtone stokken aangeplant op aangeslibde grond in de oeroude rivierdalen.Toonaangevend zijn de alom aanwezige microklimaten. Ook in de valleien, waar de rivier de Ebro de voedende slagader is, met talloze vertakkingen naar uitstekend gesitueerde wijngaarden. Hier ontdekte ik de natuurzuivere wijnen van “Bodega Vinedos de Callida”, op nog geen steenworp afstand van de beroemde buren uit Rioja.
Rioja is één van de oudste en zonder twijfel ook het meest bekende van de wijngebieden in Spanje. Rioja ligt 120 kilometer lang aan beide zijden van de 925 kilometer lange Ebro. Allerlei aftakkingen van de moederrivier zorgden door de eeuwen heen voor uitstekende grondgestelheden. Minder bekend is het Navarra-wijngebied op de grens met Rioja. De zijrivier RIO OJA is van grote invloed op de kwaliteit van de Navarra-wijnen, mede dankzij 
de door de Ebro zo trouw aangedragen en aangeslibde voedingsbodem, met dezelfde samenstelling als die in de Rioja. Het zijn wijngaarden met een geschiedenis die vaak terug gaat tot de tijd van de Romeinen. Toen tegen het eind van de 19e eeuw de meeste wijngaarden in Europa geteisterd werden door de Phylloxera was Bordeaux, ruim vóór Rioja en Navarra, ‘aan de beurt’! Om toch te kunnen produceren togen veel wijnboeren uit Bordeaux over de Pyreneeën naar het zuiden om te ontkomen aan de allesvernietigende druifluis. De voorouders van familie Calidad vestigden zich er en startten een eigen Bodega. Rond 1900 vond men een middel om de Phylloxera te voorkomen; men entte de autochtone stokken op Amerikaanse onderstammetjes, die resistent tegen de parasiet waren. In november 1933 werd de nog niet officiële Denominación de Origen ingevoerd, na het einde van de burgeroorlog in 1958 werd die pas officieel erkend. Verdere beschermende maatregelen hebben het fundament gelegd voor de onberispelijke kwaliteit van de Navarra-wijnen.
Maar niet alles wat blinkt is goud. Er is verguldsel en er is verschil in karaatgehalte. Het vereist kennis en ervaring om de pareltjes te vinden. Maar er zijn wat globale wegwijzers. Geen omschrijving, of simpelweg ‘Tinto, Rosado, Blanco of Joven ’ wil zeggen dat het een jonge wijn betreft van nog geen jaar oud . ‘Crianza’ staat voor een rode wijn die één jaar flesrijping heeft gehad en negen maanden rijping op eiken. Daarna komen nog de zwaardere ‘Reserva’ of de ’Gran Reserva’ !
Ik prefereer zonder meer de ALEX CRIANZA 2017. Waarom? Omdat die “reservisten” vaak ’overdone ‘ zijn : te vol, niet subtiel, te veel eikenhout, te weinig wijn eigenlijk. In onze keuze van ALEX CRIANZA 2017 is de bescheiden bewerking geheel in harmonie met het beoogde doel. En dat is: subtiel, karaktervol, een goede weerspiegeling van bewerkte grondgesteldheden met als eindresultaat een rode Navarra die met gemak kan wedijveren met een zéér goede Rioja. Of andersom!
De omstandigheden zijn ideaal om er hoogwaardige rode, maar ook opvallende rosé wijnen te produceren. Dat gebeurt ook met respect voor de natuur. Hét grote voorbeeld is en blijft Rioja. Maar insiders, wijnkenners, weten dat de wijnen van Navarra evenveel waardering verdienen. Men kan er goed mee voor de dag komen; hetzij tijdens een plezierig BBQ- diner of zomaar. En als er iets te vieren valt gaat mijn persoonlijke voorkeur uit naar….de twee Alexen , rood en rosé (met als het ware de handtekening van vader en zoon Storms). U treft ze aan in nevenstaand PROEFPAKKET, plus een unieke en zeer interessante maar minder bekende droge witte uit de omgeving van Rivier de Minho.
